بذر آویشن شیرازی (برگ پهن)
8,500 تومان
آویشن شیرازی با نام علمی: Zataria multiflora یکی از گونه های ارزشمند آویشن در ایران می باشد که در جنوب ایران، افغانستان و پاکستان مورد کاشت قرار گرفته است و خواص دارویی و خوراکی دارد.
آویشن شیرازی نیز از خانواده نعنائیان بوده و ارتفاع کوتاه (۱۰ تا ۳۰ سانتی متر) و فرم بوته ای دارد که به راحتی در داخل گلدان می توان آن را پرورش داد، ساقه های منشعب و متعدد و برگ های کوچک و گرد با حاشیه های صاف و بدون دمبرگ و گلهای کوچک و به رنگ سفید از ویژگی های آن می باشد.
آویشن شیرازی به صورت چند ساله کاشته می شود و بوته های آن تا ۵ سال یا بیشتر ماندگاری دارد.
توضیحات
بذر آویشن شیرازی (Zataria multiflora):
بذر آویشن شیرازی (برگ پهن) Shirazi thyme
آویشن شیرازی با نام علمی: Zataria multiflora یکی از گونه های ارزشمند آویشن در ایران می باشد که در جنوب ایران، افغانستان و پاکستان مورد کاشت قرار گرفته است و خواص دارویی و خوراکی دارد.
آویشن شیرازی نیز از خانواده نعنائیان بوده و ارتفاع کوتاه (۱۰ تا ۳۰ سانتی متر) و فرم بوته ای دارد که به راحتی در داخل گلدان می توان آن را پرورش داد، ساقه های منشعب و متعدد و برگ های کوچک و گرد با حاشیه های صاف و بدون دمبرگ و گلهای کوچک و به رنگ سفید از ویژگی های آن می باشد.
آویشنهای شیرازی شاخههای کوچک پوست سفید دارند و کرکدار هستند. برگهای کوچک دایرهای یا بیضوی با قاعده گرد و به ندرت قلبیشکل و تقریباً نوکدار، برگهای جوان کُرکهای کوتاه سفید و برگهای مسنتر بدون کرک هستند. چرخههای گل دستهای و گروهی انبوه یا سنبلهای شکل دارد. گلهای آن بسیار کوچک، به طول دو میلیمتر، تخممرغی درازچین و کرکدار هستند.
گاهی آویشن شیرازی را با نام حاشا و صعترالحمار نیز می شناسند، آویشن دارای طبعی گرم و خشک می باشد.
آویشن شیرازی به صورت چند ساله کاشته می شود و بوته های آن تا ۵ سال یا بیشتر ماندگاری دارد.
رویشگاه آویشن شیرازی:
آویشن شیرازی بومی کشور ایران بوده و در اصفهان (ده کیلومتری شمال نجفآباد، ۲۷ کیلومتری جنوب اصفهان، کلاهقاضی جنوب اصفهان، شاهکوه)، لرستان (شهبازان، چم سنگر: مرگ سر)، خوزستان (۶۰ کیلومتری شمال شرق دزفول، بهبهان: بابا احمدی)، فارس (فیروزآباد، کوه سیوند، ارتفاعات مشرف به دریاچه مهارلو، میان جنگل، بین جهرم و منصورآباد، نزدیک طارم داراب)، بوشهر (خورموج نزدیک بوشهر، اهرم)، کرمان (بین کرمان و زرند، علیآباد به طرف اسفندقه)، هرمزگان (۲۰–۳۰ کیلومتری شرق حاجیآباد، گهره، کوههای گنو، کوه هماگ از فارغان و تیدر، آبگرم گنو)، بلوچستان (ده کیلومتری خاش به طرف ایرانشهر، شمال بزمان، شمال ایرانشهر، تنگ سرحه، دره رودخانه کاجو شمال قصر قند، اطراف نیکشهر)، خراسان (گردو ۷۰ کیلومتری جنوب ازبگو، ازبگو) و یزد (۱۵ کیلومتری غرب چاهملک به طرف چوپانان، مهریز: خورمیز، بین جندق و یزد، بافق: قطروم، بین اشنیز و ندوشن) میروید.
آویشن شیرازی خشکی را به خوبی تحمل می کند و نسبت به بی آبی مقاوم است.
معرفی گیاه آویشن:
آویشن گیاهی با خواص دارویی بسیار و چند ساله از خانواده نعناعیان می باشد، آویشن تقریباً در تمامی دنیا کشت می شود و دارای گونه های فراوانی است که اغلب معطر و چند ساله هستند.
آویشن بومی مناطق مدیترانه و جنوب اروپا بوده، در کشور ایران نیز آویشن به طور گسترده کشت می شود یا گونه های وحشی آن در برخی نقاط می روید و نیاز مصرفی کشور را تامین می کند.
در یونان باستان، زنان به شوالیه ها و جنگجویان آویشن هدیه میدادند زیرا باور داشتند این گیاه به آنان شجاعت و قدرت می دهد، در قرون وسطی اروپاییان آن را زیر بالش خود قرار می دادند تا خواب راحتی داشته باشند.
ارتفاع گیاه آویشن بستگی به شرایط اقلیمی از ۲۰ تا ۵۰ سانتی متر متغیر است، قسمت بالایی گیاه انشعاب های فراوانی دارد، هر چه سن گیاه بالاتر برود انشعاب ها بیشتر شده و بوته هایی پر پشت به وجود می آورد.
برگ های آویشن ریز و نیزه ای مانند و دارای کرک های بسیار ریز می باشد، گهای معطر آن معمولاً به رنگ سفید دیده می شود و گاهی صورتی یا بنفش که جذب کننده قوی حشرات و زنبور ها است.
بذر آویشن شیرازی بسیار ریز بوده ، هر ۱۰۰۰ عدد بذر آویشن حدوداً ۰٫۳ گرم وزن دارد.
آویشن برای رشد به هوای گرم و خشک و نیاز دارد، بسیار مقاوم به خشکی و بی آبی بوده.
این گیاه با اریگانو هم خانواده است. در زبان کردی به «آویشن»، «جعتری» و سایر مناطق کردنشین به آن «آنخ» یا «اَزوِه» گفته میشود و در زبان ترکی به «آویشن»، «کهلیک اُتی» و در زبان مردم لر به خصوص در مناطق بختیاری به این گیاه «اوشوم» گفته میشود.
در زبان مردم رودبار استان گیلان به آن، «پلنگ مشت» میگویند و طعم دهنده اصلی غذایی به نام شامی رودباری است. یکی از گونههای این گیاه که در مناطق کوهستانی شمال خراسان به وفور یافت میشود به زبان کردی کرمانجی «آنخ» نام دارد.
در شهرستان اقلید با نام آویشن شیرازی (Zataria multiflora) میروید. در آذربایجان غربی بخصوص مناطق کوهستانی نقده رویش قابل توجهی دارد.
در زبان ترکی به آن کهلیک اوتو (کهلیک = کبک و اوت = گیاه) میگویند. برخی آن را به دلیل تشابه اسمی با کاکوتی اشتباه میکنند. در حالی که کهلیک اوتو (آویشن)، علیرغم تشابه اسمی با کاکوتی از آن متفاوت است.
در همدان به آن آزربه و در کوخرد هرمزگان به آن اَوشُه میگویند. در چهارمحال و بختیاری به خصوص در کوهپایههای کلار و ناغان (اُورشُم) میروید. در جلگه دشتهای میانی استان بوشهر نیز میروید و در گویش دشتی بوشهری به آن اُوشِه میگویند، این گیاه در نواحی کوهستانی استان سیستان و بلوچستان هم میروید و در زبان محلی به آن «ازگند» میگویند.
گونههای مختلفی از آویشنیان در کوهستانهای ایران میروید. در کتب طب سنتی فارسی با نام «حاشا»، «اوشن» و «صعتر الحمیر» نام برده شده است.
در مناطق مختلف ایران گونههای مختلف ایران گونههای مختلف با اسامی محلی متفاوتی شناخته میشود از جمله در همدان «آزربه»، در اطراف تهران «آویشن یا آویشم»، در طالقان «زروه»، در زبان کردی به آن «جعتری»، «آنوخ» یا «اَزوِه» (اَزبویه) میگویند، و در مناطق آذری نشین «ککلیک اوتی» یا «کاکله اوتی»، و در سایر مناطق «صعتر»، «زعتر»، «اوشن»، «اشمه کوهی»، «سی سنبر» و «سوسنبر» نامیده میشود.
آویشن را به راحتی میتوانید در گلدان های سایز متوسط و در باغچه های منازل کشت نمود که در ادامه به طور کامل به آموزش آن می پردازیم.
خواص دارویی گیاه آویشن شیرازی:
۱- این خوراکی دارای طبع گرم و خشک بوده و دارای ویتامین های آ- ب – ای و هورمون گیاهی می باشد.
۲- استحمام با آب جوشیده آویشن شیرازی در تسکین درد رماتیسم شفابخش بوده و در رفع لاغری موضعی نیزمؤثر می باشد.
۳- مصرف دمکرده آویشن شیرازی در درمان صرع، قطع عادت ماهانه میگرن، تب و دفع انگل اثر خوبی دارد.
۴- آویشن شیرازی مقوی ، محرک ، قاعده آور، التیام بخش ، افزاینده شیر مادر، تصفیه کننده خون، مدر، ضد عفونی کننده، مقوی عضلات، دافع اخلاط خونی ، آرام بخش و دافع سودا بوده و حافظه را تقویت ونیروی جنسی ر افزایش می دهد.
۵- این خوراکی حاوی آنتی بیوتیک طبیعی بوده و مصرف دمکر ده و جوشانده آن برای اشخاصی که مبتلا به بیماریهائی نظیر: درد معده، سرطان، کلسترول، ورم روده، سیاه سرفه، اختلال های مغزی و کلیوی، مسمومیت ، دندان درد، شبکوری ، ناراحتی کبدی ، چاقی، ورم کلیه، ناتوانی جسمی، آسم، درد سیاتیک، سنگ کلیه، ترشخات رحم ، زکام سوءهاضمه، آرتروز، واریس وبرفک دهان می باشند مفید است.
۶-عرق آویشن شیرازی برای درمان جوشهای جلدی اثر مثبت دارد.
۷- توصیه شده است که برای درمان بیماریهای ریوی مثل برونشیت حدود ۵ قطره از اسانس آویشن را بر روی قند چکانده و به همراه چای میل کنید.
۸- دم کرده آویشن به مقدار یک قاشق مرباخوری در هر فنجان آب به مدت سه نوبت در روز به هضم غذا کمک کرده و موجب درمان سرفه می گردد و همچنین باعث تسکین انواع تشنج شده و ضمنا” بوی بد دهان را نیز بر طرف می کند.
۹- از آویشن شیراز ی در درمان بیماریهائی مانند: گریپ های عفونی، برونشیت، نارسائی کبد و ناراحتی های ریوی استفاده درمانی می گردد.
۱۰- از جوشانده غلیظ آویشن شیرازی در تقویت پیاز مو استفاده می شود، از دمکرده رقیق آن نیز مخلوط با عسل در صبحانه به جای چای استفاده می گردد.
۱۱- از این خوراکی در تهیه غرغره ها (برای درمان گلو درد چرکی) و حمام های درمانی در رژیم های لاغری و در تهیه خمیر دندان ها استفاده می شود همچنین از جوشانده این خوراکی به عنوان کمپرس در درمان رگ به رگ شدن و پیچیدگی عضلات استفاده میکنند.
نحوه مصرف آویشن:
برای مصرف چای آویشن می توانید ۱ الی ۲ گرم گیاه خشک را در ۱۵۰ میلی لیتر آب جوش، دم و چند بار در روز میل کنید.
بهترین زمان مصرف ۲ ساعت پیش یا پس از غذا می باشد.
افرادی که نسبت به مرزنجوش یا گونه های دیگر خانواده ی نعناییان حساسیت دارند، ممکن است به آویشن نیز حساسیت نشان دهند.
آویشن می تواند میزان لخته شدن خون را کاهش دهد و به ویژه در مقادیر زیاد، خطر خون ریزی را افزایش دهد.
آویشن ممکن است در بدن مانند استروژن عمل کند. اگر در شرایطی هستید که بر اثر استروژن وخیم می شود(مثل سرطان سینه)، از مصرف آویشن خودداری کنید.
آویشن می تواند پس از عمل جراحی یا در طول آن، از سرعت لخته شدن خون بکاهد، پس دو هفته قبل از جراحی، مصرف آن را متوقف کنید.
نکات و آموزش کاشت بذر آویشن شیرازی:
آویشن از دو طریق تکثیر می یابد:
- کاشت بذر
- تکثیر رویشی (تقسیم ریشه)
- تکثیر قلمه (که خیلی رایج نیست)
در تکثیر رویشی در فصل زمستان گیاه را از خاک در آورده و ریشه های آن را به چند قسمت تقسیم کرده و در مکان های مورد نظر می کاریم.
برای کاشت بذر آویشن شیرازی در گلدان، گلدان انتخابی باید عمقی حداقل ۱۰ سانتی متری داشته باشد.
بذرها را در مناطق سردسیری و معتدل بهتر است ۶ هفته قبل از بهار و اتمام سرمای بهاره در منزل یا گلخانه و خزانه نشاء کنید و بهار به محل اصلی کاشت ( گلدان یا باغچه) منتقل کنید.
برای کاشت در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری هر زمانی میتوانید اقدام به کاشت کنید.
آویشن در مناطقی که دارای زمستان سرد می باشد ممکن است زیر برف دام نیاورد و خشک شود.
بذر آویشن شیرازی بسیار ریز بوده، بذر ها را زیر لایه ی بسیار نازک از خاک نرم قرار دهید و با اسپری آبیاری کنید. (عمق حداکثر ۰٫۵ سانتی متری)
برای کاشت خانگی بهتر است بذر ها را بهار و بعد از رفع کامل سرما بکارید. بذر آویشن شیرازی را میتوانید ابتدا داخل گلدان کوچک یا لیوان یکبار مصرف و سینی نشاء در عمق ۰٫۲ تا ۰٫۵ سانتی متری بکارید و بعد از رسیدن به طول ۵ تا ۱۰ سانتی متر به گلدان یا زمین اصلی منتقل کنید.
خاک مناسب برای رشد گیاه آویشن باید نیمه سبک و دارای زهکشی مناسب باشد ترکیب خاک باغچه و کمپوست یا کود حیوانی برای کاشت باغچه و برای کاشت گلدانی ترکیب کوکوپیت و کمپوست مناسب است، آویشن خاک های سنگین و رسی را نمی پسندد.
برای انتقال گیاه به باغچه و مزرعه ابتدا خاک را به عمق ۱۵ تا ۲۰ سانتی متر زیر رو رو کنید و با کود حیوانی پوسیده یا کمپوست مخلوط کنید، سپس گیاهان آماده شده و نشاء شده از قبل را به صورت ردیفی کشت کنید، فاصله بین هر دو بوته را ۳۰ تا ۴۰ سانتی متر و هر دو ردیف را ۳۰ تا ۵۰ سانتی متر در نظر بگیرید.
تا قبل از جوانه زنی بذر، بستر کشت همیشه باید مرطوب باشد ولی غرق آبی نه، برای تسریع در جوانه زنی بذرها میتوانید بر روی بستر کشت یک مشما شفاف بیاندازید، توجه کنید که با این کار دما زیر مشما بالا می رود و در صورتی که هوا خیلی گرم باشد از انجام این کار پرهیز کنید و تنها مراقب باشید که خاک خشک نشود.
کاشت مستقیم بذر آویشن شیرازی در فضای باز مشکلاتی دارد، از قبیل بارندگی شدید و شستشوی بذرها و بهم ریختن نظم کاشت و تراکم به همین دلیل توصیه می شود ابتدا بذر ها را به صورتی که بالا گفته شد نشاء کنید و سپس در فواصل منظم به محل اصلی منتقل کنید.
علف های هرز را از همان ابتدا حذف کنید، وجود علف هرز باعث رقابت در جذب مواد مغذی خاک میان آویشن و علف هرز می شود و باعث کاهش مواد دریافتی مورد نیاز گیاه و کم شدن اسانس و عطر گیاه می شود.
خاک مناسب برای کاشت بذر آویشن شیرازی باید PH بین ۴٫۵ تا ۸ داشته باشد.
از آبیاری زیاد آویشن بپرهیزید، ریشه ها به رطوبت زیاد حساس بوده و پوسیده می شود، آویشن به خشکیی مقاوم بوده ولی آبیاری منظم توصیه می شود.
دمای کاشت بذر و جوانه زنی ۲۰ تا ۲۵ درجه مناسب می باشد، بعد از رشد دماهای بالاتر را نیز تحمل می کند.
منبع مطالب و اطلاعات بیشتر (کلیک کنید)
برای سفارش بذر آویشن شیرازی ابتدا تعداد مورد نظر را انتخاب نموده و سپس افزودن به سبد خرید را بزنید.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.